Condensatoren, fundamenteel in hun gebruik van oppervlakte -effecten, bestaan uit twee elektrodeplaten.Stel je een kant voor versierd met een positieve lading;De tegenhanger weerspiegelt dit en vestigt een elektrisch veld tussen hen.De essentie van dit veld?Spanning, gedefinieerd door het potentiaalverschil.
Wanneer een spanning op deze elektroden wordt toegepast, beginnen elektronen aan een reis langs het elektrische veld.In eerste instantie is de intensiteit van dit veld nul, maar het is geboorte, en streeft ernaar om het elektrische veld van de externe spanning te matchen.Tegelijkertijd slinkt de stroom tot nul terwijl de spanning stijgt en het evenwicht bereikt met de externe spanning.Hier ligt het vermogen van de condensator om energie op te slaan.
Overweeg een DC -spanning over de condensator.Het interne elektrische veld staat ongewijzigd, in harmonie met het externe veld.Dit evenwicht resulteert in een open circuitscenario - geen stroom, vandaar DC -isolatie.
De plot wordt dikker met een veranderende spanning over de condensator.Het interne elektrische veld, eenmaal stabiel, raakt nu in evenwicht tegen het externe veld, waardoor de stroom opnieuw wordt ingewikkeld in het scenario - welkom terug, communicatie.Intrigerend is dat de wijziging van de stroom de elektrische veld overtreft, wat leidt tot een merkwaardig fenomeen waarbij de huidige fase de spanningsfase lijkt vooraf te gaan.
Voor stroom om een circuit te sieren, is een potentieel verschil niet-onderhandelbaar.Het is de drijvende kracht achter de directionele beweging van beschuldigingen, met als hoogtepunt een stroom.Als er een potentieel verschil is over de uiteinden van een draad, volgt de stroom onvermijdelijk.Snijd het circuit en terwijl de spanning aan beide uiteinden blijft hangen, voorkomt een onbegaanbare barrière laadbeweging - geen stroom.
Maar hier is een wending: stroom is niet strikt een affaire met gesloten lus.De verplaatsing van ladingen komt overeen met de huidige, aangedreven door mogelijke verschillen.Zelfs in een open circuit, als er een spanningsverschil is, verwacht een stroom.Verrast?De condensator is een voorbeeld van dit.Ondanks zijn open -circuitstructuur - waar hogere isolatieweerstand beter is - beheert het nog steeds de huidige doorgang.
Hoe?Stel je een circuit met een condensator voor, in eerste instantie uitschakelen, stroomvrij.Draai de schakelaar om en voila, stroomstromen, het verlichten van alle serie-verbonden lampen.Maar denk hierover na: was er een potentieel verschil tussen de condensatorplaat en de voorverbinding voor stroombron?Ja, en hier is waarom.
Bij het verbinden van de voeding, bevindt de plaat gekoppeld aan de positieve pool zich aanvankelijk op een lager potentieel dan de positieve elektrode, waardoor stroom wordt geactiveerd.Naarmate elektronen migreren, neemt het potentieel van de plaat toe, waardoor uiteindelijk de positieve pool overeenkomt, met stopzetting van elektronenbeweging en stroom.Evenzo ziet de plaat verbonden met de negatieve pool, aanvankelijk met een hogere potentiaal, elektronen die ernaar stromen, waardoor het potentieel wordt verlaagd totdat deze aansluit op de negatieve pool.
Deze stroom is echter een vluchtige bezoeker, die met een razendsnelle snelheid verschijnt en verdwijnt.Met het circuit losgekoppeld, is er geen ladingsbeweging in de lamp, waardoor we ten onrechte de afwezigheid van stroom hebben afgesloten.Sluit het circuit, en elektronen komen overeen met beweging en kwantiteit, waardoor een stroom ontstaat - de essentie van elektriciteit.