In de context van de huidige snelle ontwikkeling van elektronische technologie heeft de ontwerpmethode van DC Power Management -subsystemen fundamentele veranderingen ondergaan in vergelijking met vijf jaar geleden.Moderne elektronische systemen hebben meer complexe en geavanceerde vereisten voor DC -voedingen, die niet alleen worden weerspiegeld in het huidige en spanningsbeheer, maar ook strikte vereisten omvatten voor de operationele klokfrequentie.Uitdagingen waarmee ontwerpers worden geconfronteerd, zijn onder meer hoe geïntegreerde circuits (IC's) in staat te stellen te werken bij bedrijfsspanningen van niet meer dan 1V en stromen van meer dan 100A te verwerken met behoud van de operationele klokfrequenties op GHz-niveau.Bovendien is het ontwerp van subsystemen voor energiebeheer niet langer beperkt tot de constructie van de voeding zelf, maar strekt zich ook uit tot de integratie van systemische functies die moeten worden geïmplementeerd via speciale IC's.
Vanuit een systeemperspectief is het cruciaal om een optimaal energiebeheersubsysteemontwerp op te bouwen.Dit omvat de selectie van stroomdistributietechnologie, een fundamentele en kritieke stap in het ontwerpproces.Momenteel is stroomdistributietechnologie voornamelijk verdeeld in vier grote architecturen: gecentraliseerde krachtarchitectuur, gedistribueerde krachtarchitectuur, tussenliggende busarchitectuur en batterijgebaseerde stroomdistributiearchitectuur.Elke architectuur heeft zijn unieke voordelen en beperkingen.
Ten eerste heeft gecentraliseerde krachtarchitectuur zijn plaats gevonden in kleine systemen met een laag vermogen vanwege de kosteneffectiviteit en eenvoud.Het ontwerpconcept is om een tot vijf verschillende DC -uitgangsspanningen te bieden via een AC -vermogensingang, waarbij de meeste warmte geconcentreerd op een enkele voeding.Het belangrijkste nadeel van deze architectuur is dat het de ontwerpflexibiliteit mist om meer spanningen en stromingen tegemoet te komen.behoefte.
Ten tweede zet de gedistribueerde stroomarchitectuur AC-stroom om in 12, 24 of 48 volt DC-stroom door de front-end voeding en distribueert deze DC-spanningen naar verschillende bussen.Het voordeel van deze architectuur is dat elke wijziging van de laadstroom of spanning kan worden bereikt door slechts een enkel laadpunt aan te passen, en het falen van een enkel laadpunt beïnvloedt slechts een specifieke functie of een enkele PCB -kaart.De warmte wordt over het hele systeem verdeeld, waardoor de betrouwbaarheid van het systeem wordt verbeterd.Betrouwbaarheid en efficiëntie.
Intermediate Bus Architecture (IBA) voegt een extra laag toe aan het stroomverdelingsproces.Door een geïsoleerde busconverter tussen de front-end voeding en het punt van belasting toe te voegen, kan de IBA een niet-gereguleerde 9,6 tot 14 volt spanning bieden aan de niet-geïsoleerde POL-converter.Dit ontwerp optimaliseert het ingangsspanningsbereik door in de lusstatus te werken om een hoog rendement te bereiken, waarbij alle componenten zijn geoptimaliseerd voor specifieke belastingsspanning en stroomvereisten.